...naszym mieście

Rozmowy o naszym mieście, w którym mieszkamy. Można wklejać zdjęcia miast, zabytków itp. Wink

Można pisać o miastach, które polecamy, bo was np: czymś zachwyciło, ujęło.

ooooo ciekawy pomysl Smile

Historia o Gdyni:
Historia Gdyni jako miasta jest krótka, liczy zaledwie 81 lat. Jest najmłodszym miastem w Polsce. Prawa miejskie otrzymała w 1925 roku, tj. w 4 lata popodjętej przez Sejm Ustawodawczy odrodzonej Polski decyzji dotyczącej budowy portu morskiego wraz z zapleczem. Z teoretycznego punktu widzenia, decyzja o budowie portu w tym właśnie miejscu była zapewne słuszna, jednakże sąsiedztwo Wolnego Miasta Gdańska, a także małego podówczas, kurortu Sopot, stanowić mogło poważne ograniczenie rozwoju. Stało się inaczej. W ciągu niespełna 17 lat istnienia, ta mała osada rybacka przekształciła się w duży, jak na warunki polskie, ośrodek miejski, liczący w 1926 roku 15 tyś., zaś w 1939 ponad 120 tyś. mieszkańców. Dziś liczy ponad 252.791 mieszkanców. Według liczby ludności Gdynia zajmuje 12 miejsce w Polsce. Gdynia jest miastem niezwykłym, zbudowanym z marzenia - o morzu, o wolnym dostępie do świata, o dobrobycie.

Przyroda Gdyni
"Morze, klifowe urwiska, złociste plaże, lasy lokalizacji portu i miasta Gdyni zadecydowały przed ponad 80 laty względy geograficzne i polityczne. Szybko się okazało, że wybrane miejsce - wioska w dolinie małej rzeczki Chylonki - pośród morenowych, zalesionych wzgórz, nad spokojną, osłoniętą przez Półwysep Helski zatoką - było znakomite. W ćwierćmilionowym dziś mieście przyroda jest równoważnym - dla stworzonych przez człowieka budowli - elementem krajobrazu. W Gdyni, nawet w śródmieściu, oddycha się jodem - główną ulicę Świętojańską od morza dzieli pięciominutowy spacer.Amatorzy kontaktu z nieskalaną naturą mają w Gdyni możliwość obcowania z nią bez przeszkód i bez konieczności wyjazdu za rogatki miasta. Osiedla wtopione są w lasy Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, a jeden z najstarszych w Polsce rezerwatów przyrody - Kępa Redłowska, ze stromym klifowym brzegiem morskim - to miejsce zwykłych, codziennych spacerów gdynian. Turyści zaglądają tu także. Nic dziwnego, że stałymi gośćmi na gdyńskich osiedlach są... jeże i dziki, które nie czują lęku przed ludźmi. Także łabędzie, kormorany, dzikie kaczki polubiły Gdynię i właśnie tu, całymi wielotysięcznymi koloniami spędzają zimę, dokarmiane przez mieszkańców. Od kilku lat zachęca do budowy budek lęgowych konkurs, adresowany do gdynian wszystkich generacji pod hasłem - "Zapraszamy ptaki do Gdyni". W rezultacie, na drzewach - w parkach , okolicznych lasach i w ogrodach zawisło kilkaset budek, które zasiedlili skrzydlaci lokatorzy... Wszystkich, którzy zdecydują się na spacer lub rowerową przejażdżkę wzdłuż morza, zalesionym brzegiem klifowego urwiska, czekają emocje i niezwyczajne przeżycia estetyczne. Stąd, z wysokości około 50 m, można podziwiać - latem niemal co dzień - regaty jachtów - a co kilka lat - wielkie parady żaglowców (ostatnio w 2003 r., kiedy Gdynia była po raz trzeci gospodarzem prestiżowej imprezy żeglarskiej The Cutty Sark Tall Ships' Races). Piękny i nastrojowy jest również spacer plażą, wzdłuż klifowego brzegu, w kierunku Orłowa. O każdej porze roku jest tu pięknie, a po każdym sztormie - inaczej: fale odrywają kęsy urwiska, porywając w morskie odmęty potężne głazy i drzewa . Odsłaniają tajemnice wojskowych umocnień, które są już dziś tylko reliktem minionej epoki. Wprawdzie o bursztyn trudniej tu niż w rejonie Krynicy Morskiej, to z kolei trafić można na muszle i zastygłe w kamieniu przed milionami lat żyjątka... Zwłaszcza, jeśli odwiedzi się Muzeum Inkluzji, czyli zatopionych w bursztynie organizmów. (Mieści się ono w budynku Wydziału Biologii, Geografii i Oceanologii Uniwersytetu Gdańskiego przy al. Marszałka Piłsudskiego). Szczególny urok ma spacer w Noc Świętojańską, kiedy Gdynia uroczyście obchodzi Święto Morza. Ogniska na plaży, iluminacje sztucznych ogni na niebie, oświetlone statki na redzie portu - doprawdy to wszystko warto zobaczyć i przeżyć..."

OPR "Błyskawica"
Niszczyciel "Błyskawica" jest bezcenną pamiątką narodową, jedynym ocalałym okrętem zbudowanym przed II wojną światową. 28 czerwca 1987r. W półwiecze służby pod biało-czerwoną banderą został uhonorowany najwyższym odznaczeniem bojowym - Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari. W całej historii Marynarki Wojennej RP jest to jedyne tego rodzaju wydarzenie. Order znajduje się na wystawie muzealnej pod pokładem, a jego powiększone wizerunki po bokach pomostu bojowego okrętu.
ORP "Błyskawica" zbudowany został w latach 1935-1937 w angielskiej stoczni "John SamuelWhite" w Cowes. Do pierwotnego projektu strona polska wniosła szereg nowatorskich ulepszeń. Znaczna część wyposażenia pochodziła z dostaw krajowych. Pierwsze podniesienie bandery nastąpiło 25 listopada 1937r. Matką chrzestną była żona ambasadora RP w Londynie Cecylia Raczyńska.

OPR "Grom" Bliźniak "Błyskawicy"

* 17 lipca 1935 - położenie stępki - Stocznia J. Samuel White & Co. Ltd., Cowes (Wielka Brytania).
* 20 lipca 1936 - wodowanie
* 11 maja 1937 - podniesienie bandery
* 4 maja 1940 - zatopiony pod Narwikiem w fiordzie Rombakken przez pojedynczy samolot niemiecki Heinkel He 111 (zginęło 59 członków załogi, w tym 1 oficer, 25 podoficerów i 33 marynarzy). 2 bomby lotnicze trafiły w załadowaną wyrzutnię torpedową oraz w okolice komina. Eksplozja spowodowała przełamanie się okrętu i zatonięcie w przeciągu raptem 2-3 minut.
* 6 października 1986 - pierwsze badanie wraku spoczywającego na głębokości

"Błyskawica" wraz z bliźniaczym "Gromem" okazała się bardzo udaną i nowoczesną jednostką ze względu na wysoką prędkość, silne uzbrojenie i duże zdolności manewrowe. Wybuch wojny przeszkodził w budowie w Gdyni dwóch kolejnych niszczycieli tego samego typu."

Domek Żeromskiego
"Domek Żeromskiego ukryty jest wśród drzew porastających skarpę. Z okien wspaniale widać orłowskie molo..."
"Domek jest niewielki i murowany. Wchodzi się do niego po kilku schodkach, przez drewniany ganeczek. W środku, w dwóch pokojach, można obejrzeć wystawę "Życie i twórczość Stefana Żeromskiego".

Teatry:
* Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza

* Teatr Muzyczny w Gdyni im. Danuty Baduszkowej powstał 18 maja 1958 r. Pierwszy spektakl jaki w jego ramach został zrealizowany, to operetka "Bal w Operze". Jest słynny z Festiwali Polskich Filmów Fabularnych - festiwal filmowy, który odbywa się co roku we wrześniu w Gdyni (do 1986 odbywał się w Gdańsku), podczas którego prezentowane są najlepsze polskie filmy fabularne, powstałe w ciągu roku od poprzedniego festiwalu. Główną Nagrodą tego festiwalu są Złote Lwy. W tym roku odbył się po raz trzydziesty pierwszy.

Najpopularniejsze spektakle:
* Skrzypek na dachu
* Les Miserables
* Drugie wejście smoka
* West Side Story
* Evita
* Szachy
* Scrooge
* Jesus Christ Superstar
* Hair
* Opetaniec
* Chicago

Inowrocław (niem. Inowrazlaw, w latach 1904-1920 i podczas II wojny światowej Hohensalza) to miasto i gmina w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim na Pojezierzu Kujawskim, położone nad rzeką Noteć. Miejscowość uzdrowiskowa.

Według danych z roku 20026, Inowrocław ma obszar 30,42 km², w tym:

użytki rolne: 46%
użytki leśne: 0%
Miasto stanowi 2,48% powierzchni powiatu.

Położenie
Inowrocław leży w środkowo–zachodniej części kraju, w województwie kujawsko–pomorskim. Wraz z okolicznymi gminami tworzy powiat inowrocławski, którego jest stolicą. Przez południową część miasta płynie Noteć. Inowrocław posiada 80 tys. mieszkańców, co plasuje go wśród największych ośrodków w regionie. Inowrocław leży przy linii kolejowej Poznań – Toruń. Przez miasto przebiegają ważne trasy: nr 15 Wrocław-Krotoszyn-Gniezno-Toruń-Olsztyn, nr 25 Konin–Bydgoszcz, nr 251 Inowrocław–Żnin, nr 252 Inowrocław–Włocławek. Inowrocław leży w niewielkich odległościach do dużych ośrodków miejskich oraz do obydwu stolic woj. kujawsko-pomorskiego.

Odległości:

Złotniki Kujawskie - 14 km
Toruń - 35 km
Bydgoszcz - 45 km
Poznań - 120 km
Włocławek - 65 km
Warszawa - 250 km

Historia
Pierwsza wzmianka o Inowrocławiu pochodzi z 1185 roku i określa miejscowość jako Novo Wladislaw. Nazwa została wybrana prawdopodobnie na cześć Władysława Łokietka lub jako Nowy Włocławek, założony przez mieszkańców Włocławka uciekających przed powodzią i szukających nowego miejsca do osiedlenia się. Miasto powstało na bazie dużego targu i znajdującej się w pobliżu warzelni soli.

Przypadkowe znalezienie historycznych śladów działalności ludzkiej i prowadzone później prace wykopaliskowe wykazały, że na terenie obecnego Inowrocławia istniała prawdopodobnie najstarsza warzelnia soli jak do tej pory odkryta na ziemiach polskich.

Prawa miejskie Inowrocław uzyskał około 1238 roku z rąk księcia Kazimierza Konradowicza. W latach 1466-1772 Inowrocław był stolicą województwa inowrocławskiego obejmującego swym zasięgiem północno-zachodnią część Kujaw z miastami: Bydgoszcz, Solec Kujawski, Koronowo, Gniewkowo, Podgórz, Słońsko, Raciążek, Służewo, Lipno, Dobrzyń i Radziejów.

Okres zaboru pruskiego to czas intensywnej germanizacji. W XIX w. miasto zaczęło się ponownie rozwijać. Powstało wiele inwestycji: drukarnia (1840), szkoła średnia (1848), nowy szpital dla miasta i powiatu (1870), kopalnia i warzelnia soli oraz rozpoczęcie budowy węzła kolejowego (1873), uzdrowisko (1875), fabryka maszyn rolniczych i fabryka sody (1882), gazownia (1902), wodociągi (1904), elektrownia (1908), linia tramwajowa (1912-1969). Jednocześnie mieszkańcy miasta aktywnie brali udział we wszelkich zrywach narodowych (insurekcja kościuszkowska, powstania listopadowe i styczniowe). W 1812 roku w Inowrocławiu miał kwaterę cesarz Napoleon Bonaparte w drodze na Moskwę.

Inowrocław powrócił do macierzy w 1919 roku. Na czele powstańców uwalniających miasto stał kpt. Paweł Cyms. Okres dwudziestolecia międzywojennego to czas zmagania się z tragiczną ogólną sytuacją gospodarczą w kraju, co w Inowrocławiu przekładało się między innymi na bardzo wysokie bezrobocie. Liczne były wystąpienia robotników i bezrobotnych. W 1926 roku policja krwawo rozgoniła demonstrację robotniczą. W latach 30. dochodziło do publicznych głodówek bezrobotnych. W 1930 roku głodowało między innymi 20 bezrobotnych powstańców. Mimo trudności gospodarczo-społecznych miasto się rozwijało. Uruchomiono Hutę Szkła "Irena" i szyb Kopalni Soli przy ul. Poznańskiej (1924), zakończono budowę Zakładu Przyrodoleczniczego w uzdrowisku (1927), rozpoczęto budowę lotniska (1930) ukończoną po trzech latach.

Pierwsze dni okupacji hitlerowskiej to masowe aresztowania i egzekucje mieszkańców. W nocy 30 listopada 1939 r. Niemcy wypędzili z miasta ponad 1000 polskich rodzin. Okupację niemiecką zakończyło zajęcie Inowrocławia przez Armię Czerwoną w dniu 21 stycznia 1945. Ostatni nalot niemiecki był 4 kwietnia 1945 - pojedynczy samolot zrzucił 4 bomby odłamkowe i ostrzelał podróżnych na peronach dworca kolejowego w Inowrocławiu. (Zginął wówczas m.in. Leon Spychalski z Paprosa.)

W latach 1950-1998 miasto administracyjnie należało do województwa bydgoskiego. Powiat inowrocławski przywrócono 1 stycznia 1999 roku.

Zabytki
romański kościół Imienia Najświętszej Marii Panny z końca XII lub początku XIII w.
kościół farny św. Mikołaja z XV wieku, przebudowany w XVII wieku
kościół poewangelicki z lat 1861-1863
neoromański kościół Zwiastowania Najświętszej Marii Pannie z lat 1898-1900
budynek Urzędu Miejskiego
fragmenty średniowiecznych fortyfikacji - ul. Poznańska 4 oraz Plac Klasztorny przy Państwowej Szkole Muzycznej
kościół z lat 30 XX w.

Uzdrowisko Inowrocław Inowrocław znany jest jako miejscowość uzdrowiskowa. Tradycje warzenia tutaj soli sięgają czasów średniowiecza. Współcześnie posiada zgrupowane w jednym zespole położonym blisko centrum, w zachodniej części miasta:

Park Solankowy,
Ogród Botaniczny
Minizoo - niestety już zlikwidowane
Zakład Przyrodoleczniczy,
szpitale uzdrowiskowe,
sanatoria branżowe,
tężnie,
Teatr Letni,
muszlę koncertową.

Kultura
Teatr Miejski ze sceną Teatru Letniego
Inowrocławski Dom Kultury
Muzeum Miejskie im. Jana Kasprowicza
Kinomax
Hala Widowiskowo- sportowa
Stowarzyszenie Ogrody Kultury

Gospodarka i komunikacja
Inowrocław jest jednym z ważniejszych ośrodków gospodarczych w woj. kujawsko-pomorskim.

Rozwinięty jest przemysł chemiczny, szklarski, maszynowy, metalowy, poligraficzny i spożywczy. Do największych zakładów na terenie miasta należą:

Inowrocławskie Zakłady Chemiczne Soda Mątwy S. A. – zakłady produkują sodę kalcynowaną, kredy strącanej, i chlorku wapnia
Huta Szkła Gospodarczego Irena S. A. – notowana na Warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych, producent szkła kryształowego, szkła sodowego
Inowrocławskie Kopalnie Soli Solino S. A. Grupa Orlen – producent soli i solanki
Inowrocławska Fabryka Maszyn
Drukarnia Pozkal
Drukarnia Pol-print
Centrostal Inowrocław
Kujawska Spółdzielnia Mleczarska Cuiavia
W południowej części miasta znajduje się wielki zespół osadników Inowrocławskich Zakładów Chemicznych Soda Mątwy tzw. "Białe morze". Z innych przedsiębiorstw wyróżnić możemy: Opak-met, Mostodrog, HT Tioplast polska, Druk-Intro, Filar, Lematit, Joaga, Modina, Barbara Luijcx.

Rozwinięty jest sektorem handlu i usług. W mieście swe siedziby ma wiele oddziałów banków, towarzystw ubezpieczeniowych, firm leasingowych i doradczych, funkcjonują liczne ośrodki handlu detalicznego i hurtowego, punkty usługowe, serwisy, istnieje kilkanaście stacji benzynowych, kilka marketów (Carrefour, Kaufland, Biedronka, Lidl, Tesco, Netto), serwisy samochodowe (Opel, Fiat, Peugeot, Skoda, Ford, Renault, Seat).

Inowrocław jest ważnym węzłem kolejowym o znaczeniu ogólnokrajowym. Leży na szlaku łączącym północ kraju z południem. Przez Bydgoszcz i Toruń łączy bowiem Gdańsk, Gdynię i Olsztyn ze wszystkimi dużymi miastami na południu. Największe znaczenie komunikacyjne ma zelektryfikowana magistrala węglowa Gdynia-Katowice (Herby).

Znane osoby związane z Inowrocławiem
Henryk Arctowski - geofizyk, geograf, ojciec glacjologii polskiej
Ryszard Brejza - polityk, samorządowiec, prezydent Inowrocławia
Zygmunt Cybichowski - prawnik, sędzia Stałego Trybunału Rozjemczego w Hadze
Witold Degler - poeta, satyryk
Bronisław Dietl - prezydent Torunia
Aleksander Dubiski - lekarz, działacz polityczny i społeczny
Irena Dubiska - skrzypaczka
Bolesław Filipiak - dziekan św. Roty Rzymskiej
Justus Frantz - niemiecki pianista i dyrygent
Henryk Fryderyk Hoyer - ojciec histologii polskiej
Józef Glemp - prymas Kościoła katolickiego w Polsce
Andrzej II Górka - polityk, kasztelan międzyrzecki, starosta inowrocławski
Maksymilian Gruszczyński - działacz narodowy, założyciel Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół"
Robert Janowski - aktor i piosenkarz
Jacek Janiszewski - minister rolnictwa
Jan Kasprowicz - poeta młodopolski urodzony w Szymborzu (dawniej wieś pod Inowrocławiem, obecnie jego dzielnica).
Zobacz też: Ślady Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, I LO im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu
Michał Kozal - błogosławiony, biskup, męczennik
Mirosław Kruszyński - prezydent Ostrowa, wiceprezydent Poznania
Józef Krzymiński - lekarz, działacz społeczny i narodowy
Marian Kwiatkowski - prokurator Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu, zastępca rektora KUL-u
Antoni Laubitz - biskup pomocniczy archidiecezji gnieźnieńskiej
Jan Moll - kardiochirurg, pionier transplantacji serca ludzkiego
Jan Niemojewski - sędzia ziemski, arianin
Andrzej Oporowski - katolicki biskup, wojewoda inowrocławski
Agnieszka Pachałko - Miss Polski 1993
Tomasz Peta - katolicki biskup Astany
Wojciech Polak, biskup pomocniczy archidiecezji gnieźnieńskiej
Stanisław Przybyszewski - pisarz okresu Młodej Polski
Kazimierz Rolewski - rektor poznańskiego Arcybiskupiego Seminarium Duchownego, kandydat na ołtarze, zwany męczennikiem konfesjonału
Bolesław Rumiński - działacz gospodarczy i polityczny, wiceprzewodniczący Rady Państwa, minister przemysłu chemicznego
Arthur Salomonsohn - niemiecki bankier
Antoni Serbeński - malarz, grafik, pedagog
Stanisław Szenic - pisarz, varsavianista
Grzegorz Turnau - poeta, piosenkarz
Beata Kawka - aktorka
Bronisława Wajs-Papusza - cygańska poetka
Stanisław Waszak - wybitny demograf
Urszula Guźlecka - dziennikarka TVP 3 Bydgoszcz
Marcin Wroński - zastępca prezesa Agencji Rynku Rolnego, polityk, publicysta

Książęta inowrocławscy
Leszek II Czarny
Leszek Inowrocławski
Przemysł Inowrocławski
Siemomysł Inowrocławski
Władysław I Łokietek

co za piekny opis naszego miasta Smile

dzieki Marta Smile

)

tak masz racje Smile

Kilka zdjęć z mojego miasta

[link widoczny dla zalogowanych]
Kosciół Imienia Najświetszej Maryi Panny

[link widoczny dla zalogowanych]
Biały Dworek

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Tężnie

mysle ze nasze miasto szczegolnie szczyci sie pienymi Solankami i Tężniami Smile

Marta piekne zdjecia Smile